Negatywna przesłanka orzeczenia rozwodu

Sprzeczność z zasadami współżycia społecznego jest kolejną negatywną przesłanką orzeczenia rozwodu (o dwóch pozostałych możesz przeczytać we wpisach: Dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków jako negatywna przesłanka orzeczenia rozwodu i Żądanie małżonka wyłącznie winnego rozkładu pożycia jako negatywna przesłanka orzeczenia rozwodu).

Czym jest przesłanka negatywna przesłanka?

Nie wdając się w szczegóły, wystarczy, abyś wiedział, że zasady współżycia społecznego to w prawie tzw. klauzule generalne. W aktach prawnych można bowiem znaleźć przepisy, które w sposób celowy nie zostały przez ustawodawcę określone precyzyjnie. Wskazują one na potrzebę uwzględniania kryteriów pozaprawnych przy dokonywaniu oceny działań lub zaniechań, czy podejmowaniu decyzji na ich podstawie. I tak przy rozwodzie, Sąd, biorąc pod uwagę pewne normy moralne, społeczne, kryteria pozaprawne, będzie badał, czy rozwód jest sprzeczny z tą klauzulą generalną, jaką są zasady współżycia społecznego.

Nawet jeżeli nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego, a rozwód jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, nie będzie on dopuszczalny. O jakie sytuacje w praktyce chodzi?

Przykłady, gdy rozwód jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego.

Rozwód jest sprzeczny z zasadami współżycia społecznego, gdy jeden z małżonków jest nieuleczalnie chory (chodzi o chorobę fizyczną i psychiczną), wymaga pomocy materialnej i moralnej współmałżonka i rozwód stanowiłby dla niego rażącą krzywdę. Uchybiłby w ten sposób udzielania sobie wzajemnej pomocy i lojalności.

Zdarza się, że o niemożliwości orzeczenia rozwodu mogą także przemawiać względy natury społeczno – wychowawczej, tj. np. wówczas, gdyby orzeczenie rozwodu poskutkowało powstaniem rażącej krzywdy po stronie jednego z małżonków poprzez aprobowanie złego traktowania jednego małżonka przez drugiego podczas trwania małżeństwa albo złego stosunku do dzieci i ich traktowania.

Na powyższą negatywną przesłankę rozwodu można również powołać się w sytuacji, gdyby rozwodu zażądał małżonek, który ma negatywny stosunek do samej instytucji małżeństwa, a także wówczas, gdyby wspólne pełnoletnie chore dziecko wymagało pomocy materialnej lub wspólne pełnoletnie dziecko nadal kontynuowało naukę i wymagało wsparcia finansowego.